ANG HENYO SA KRISTIANISMO

(Kang Emmo. Mons. Dr. Gregorio Aglipay, Obispo Maximo Sa Simbahan Nasudnon)

May katarungan gayud ang ginaingon

Sa usa ka bantugan nga Mamumulong

Nga ang Henyo mao ang hatag nga matahum

Alang sa kaliwat nga tawohanon.

Ang tawo mahimo pa nga langkatan

Sa iyang gahum ug mga bahandi,

Apan ang Henyo dili gayud kapugngan,

Dili mabilanggo, dili gayud ug dili.

Lupad, Henyo nga labing dakuan, lupad,

Latas, tadlasa ang mga kabitoonan,

Ikaw, ikaw nga kasama sa tanlag

Nga dili mudawat, oh!, sa bilanggoan.

Sa mga makinaadmanon ka giyukboan

Sa paglibut mo sa tibuok kalibutan

Nga nagsakay sa karrosa sa imong pagdaog

Nga tinukod sa imong mga kabantog.

Sa diha nga galuhodka ug nagaampo

Sa Bathala sa mga panggubatan,

Nahimo ka nga bantugan ug daku

Sa mga Pilosopo sa ka-karaanan.

Ug nakab-ut mo ang daghang mga pagdaog

Alang sa imong Yuta nga Natawhan,

Sa hiningugmang mga katagilungsod

Ug alang sa tibuok nga kalibutan.

Mga Pilosopo ug mga magbabalak,

Mga Mamumulong nga labing bantugan,

Imong gipalong ang ilang kasilak

Ug imong gidaog ang Henyo sa mga Karaan.

Gikahadlukan ka ug ginakurugan

Tungod sa mauswagon mong mga pagtulon-an,

Ug ang mga diwatahan nga Tinuhoan

Nanagpamahawa sa imong atubangan.

Nanagpangalagiw aron sa paglubong

Didto sa Kasadpan sa mga kalimot,

Paglubong hangtud na lamang sa gihapon

Aron dili na makahimo ug mga kadaut.

Ang matulin ug makusog nga paglupad

Sa langgam nga Agilang romanhon

Giabut sa kakapoy ug nahasanglad

Sa atubangan sa Simbahang Pilipinhon.

SOURCE:

Buyser, Fernando Aquino, 1936, Ang Henyo Sa Kristianismo, BASAHON SA MGA BALAK (pp. 123-124), Mabini Press, Sugbu.