Nahamugso
niini nga adlaw
Ang
Pulong sa kaisganan
Linirangan
siya sa silaw
Sa
Kauswagan ug Kagawasan.
Ang
duyanan niya bulak
Nga
sa kahumut nangalimyon,
Ug
siya gihalukan sa silak
Sa
Adlaw sa kabuntagon.
Mikalag
ang bag-ong hayag
Nga
sa kangitngit nagapapas,
Sa
katalawan nagalaglag
Ug
sa kaulipnan nagalugtas.
Kay
siya mao kadtong Pulong
Sa
katubsanan nga Pilipinhon,
Nga
sa walay kahadlok gapugtod
Sa
mga talikala sa Lungsod.
Sukad
niadtong adlawa
Nakaginhawa
ang Pilipinas,
Mga
hunahuna haluag na
Ug
sa tingog nakapataas.
Kasingkasing
siya ug bukton
Sa
Kahayag ug Kagawasan
Nga
naganudnod sa malupigon,
Gaguba
sa usa ka Ginharian.
Ang
wala mahimo sa mga kanyon,
Sa
mga baril ug mga sundang,
Gigun-ob
sa kusog sa mga pulong,
Sa
hunahuna ug kinaadman.
Ang
kahimtang sa atong lungsod
Nga
naglaygay sa kagul-anan,
Mitimbakuwas
ug mibakod
Kay
nangita sa katarungan.
Human
sa taas nga mga adlaw,
Sa
mga tuig ug katuigan,
Nagkaanam-anam
pagpangahanaw
Ang
makauulaw nga kaulipnan.
Kay
sa pagkatawo ni J. Rizal,
Manunubos
sa atong kaliwat,
Gilugtas
niya ang mga busal
Nga
sa atong baba gibaat.
Ug
sa iya nga paghimugso
Mituwaw
siya ug misiyagit:
Talikala
unta mangabugto,
Oh!
Hataas nga mga langit!
Sa
gamay pa siya nga bata.
Daw
nakalitok siya pagsulti,
Gipamulong
sa iyang baba
Ang
tulo ka K.K.K. ug P.
Sa
human kini lituka niya
Ang
mga Harihari nahulog,
Ang
palabilabihon mihapla
Ug
ang mga Prayli nangurog.
.jpg)
SOURCE:
No comments:
Post a Comment