(Sa
Akong Yutang Natawhan)
Hinigugmang
Pilipinas, ang silimbahon kong bulak
Sa
Kabitoonan, Bulan ug Adlaw minahal kang mutya,
Hiyas
nga dili ikagsaysay sa dughan ko nagainggat
Sa
kainit sa kasingkasing bulak nga dili malaya,
Ikaw
ang hinugdan sa kasakit, ikaw ang himaya.
Anaa nagasud-ong ang langit uban sa mga Bitoon,
Anaay
usa ka gamhanan nga kanimo nagabantay,
Gipatindog
ang mga tunghaan kay didto pagaagakon
Ang
maluyahon nimong lungsod sa pagtuon sa kanunay
Aron
gayud sa imong kaayohan ug sa imong mga banay.
Alagad
sa dakung pagbati dinani sa kaayohan
Mamulong
ako kanimo sa tingog matinahuron,
Ang
gahum sa us aka “Republica” kun usa ka Ginharian
Anaa
sa dakung gugma sa tanang mga lungsuranon
Kay
siya ang nagasapnay, anaa man kaniya ang kagahum.
Tungod
sa imong Kagawasan amo nga ginahibalag
Ug
ginalabang namo mga bukid nga makalilisang,
Mapait
nga mga pag-antos ug kamingaw sa among kalag,
Gipabantang
namo ang dughan sa baba sa mga luthang
Ug
sa among mga kabudlay misubang ang banagbanag.
Nahikatulog
ako sa paglaum sa matam-is nga saad,
Pinasanong
sa dughan sa usa ka lungsod nga dungganan,
Nga
ang katubsanan anha ra sa ilang kamot ipasikad,
Sila
ang magahatag sa pinangandoy tang Kagawasan
Oh!
Pagkabulahan kong ang Bandila namo mubuklad.
Dawata
kining balak ko nga kanimo maoy itahud,
Ako
kanimong ihalad, iawit ug igaraygaray,
Uban
sa mahigugmaon, sa tiilan mo ako magaluhod
Kinabuhi
ihatag sa atubangan sa mga kaaway
Nga
kanimo magpasipala, pinasikad sa Balaod.
Wala
koy laing ikahatag nga kanimo makalipay
Kini
rang akong mga buhat ug ang gugma kong hingpit
Kay
ang paghulat mao ang pag-antos sa adlawng malaay
Apan
kalipay kay dunay tambal sa mga kasakit,
Bulahan
kadtong adlaw, adlaw sa atong mga kalipay.
Hulyo
23, 1904
SOURCE:
No comments:
Post a Comment